Kabbelen in Kaapstad

Kabbelen in Kaapstad.

Het passeren van de grensovergang tussen Namibie en Zuid Afrika verloopt soepel. We zitten in het stroomgebied van de Oranje rivier. We corrigeren James even wat betreft de uitleg over de naam van de rivier. Hij geeft aan dat het te maken heeft met de kleur van de rivier….die groen is. Chauvinistisch als we zijn verwijzen we naar ons koningshuis.

Het eerste wat opvalt als we de grens gepasseerd zijn, zijn de irrigatiekanalen. We rijden dan ook door landbouwgebied in het dal van de rivier. Thee- en hopplantages, bedrijvigheid. Het is zo’n ‘bekend’ gezicht dat we niet eens op het idee komen om een foto te maken. Uiteindelijk verschijnen de wijngaarden…. Op de camping staat dan ook een wijnproeverij op het programma. Lekker en gezellig.

De volgende dag komen we aan in het hotel in Kaapstad. Na het afsluitend etentje in een Afrikaans restaurant met life marimba muziek ( gezellig) gaat ieder zijns weegs. Wij verkassen naar een luxe appartement met uitzicht op de Tafelberg, in het centrum van Kaapstad. Kaapstad is een prettige stad, overwegend veilig met veel toerisme.

Dinsdag 12 maart stappen we, samen met 5 andere g-adventure overlanders, als rechtgeaarde toerist in een busje voor een dagtocht door de omgeving. In ijltempo bekijken we het schiereiland dat eindigt bij Kaap de Goede Hoop. Onderweg maken we foto’s in Bo-Kaap, de maleisische wijk, False Bay en van Afrikaanse pinguins  op boulder beach bij Simonstown. Onze chauffeur geeft uitleg en zorgt voor het natje en droogje i.v.v. maleisische hapjes en fish and chips. Na de lunch bezoeken we een townschip. De sfeer is duidelijk anders dan in Swakopmund. Zelfs de lagere school is afgeschermd met een hoge prikkeldraadomheining. De term “ armed defense” komen we regelmatig tegen, al zijn de huisjes maar klein. Onze gids, een inwoner van de townschip, vertelt over het ontstaan van de township, de komst van Somaliers en vrouwen uit Malawie die de handel overnemen waardoor de oorspronkelijke bewoners geen inkomsten meer hebben. De spanning geeft nogal eens aanleiding tot rellen. HIV ( 25 %) is een groot probleem. Tijdens de rondleiding staan nieuwsgierige kinderen om ons heen te dansen, terwijl de volwassenen toekijken. Kennelijk zijn rondleidingen hier nog niet zo gangbaar. Het levert in ieder geval een beetje inkomen voor onze gids op.

De dag wordt afgesloten met een wijnproeverij in Constantia Uitsig.

Op woensdag staat een bezoek aan de Tafelberg op het programma. Door de sterke wind kunnen we pas in de loop van de middag met de cablecar naar boven. De rest van de dag vermaken we ons samen met Maggie, Gay en Enrico, aan the Waterfront, waar moderne winkelcentra, retaurants en art- en craftsmarkets te vinden zijn. Het is een levendige wijk, waar vrijwel ieder moment life muziek te horen is in het amfitheater.

’s Middags dus naar de Tafelberg. We stijgen 700m naar “ het topje” op 1000m van de Tafelberg, die natuurlijk vlak is. We wandelen er een uurtje en genieten van het uitzicht.

Donderdag naar een andere wijnestate om te lunchen. Jess en James pikken ons op in Kaapstad op de ‘Buitengracht’ en samen met Gay en Maggie, die een auto gehuurd hebben voor de rest van hun trip, rijden we een kwartiertje waarna we lekker lunchen met uitzicht op de wijngaarden.

Langzaam maar zeker verleggen we onze aandacht van reizen naar “naar huis gaan”. We lummelen wat aan, werken het blog bij, waar een groot deel van de vrijdag en zaterdag aan besteed wordt, lopen nog eens naar the Waterfront of de Groentemarkt (Greenmarket) en kijken tv. Zaterdag avond om 7 uur is de zomercarnavalsoptocht op Somerset Boulevard. Deze boulevard maakt deel uit van the fanwalk, de 3 km van het station naar het voetbalstadion waar ook Nederland nog tijdens het wk gespeeld heeft. Breed van opzet, modern en veel winkels. De optocht is leuk, de mensen zijn enthousiast. Er valt echter nog veel te leren voordat het de kwaliteit Prinsenbeek heeft.

Zondag is de dag van de rommelmarkten, dus we vertrekken met de bus naar Zoarvlei. Zelfs Arnold vindt dit een leuke rommelmarkt, bijna aan het strand van de atlantische oceaan. Er staan veel Afrikaners die graag een woordje “Nederlands” met ons wisselen. Maandag kunnen we onze nieuwsgierigheid naar de grote witte haai niet meer bedwingen. Kaapstad is de “wereldhoofdstad” van deze beesten en overal wordt reclame gemaakt voor cagediving…… om onszelf als visvoer aan te bieden, zien we niet zitten. In het aquarium zit er echter een wandje tussen. Deze hier zijn echter niet wit, hun grijns toch erg kwaadaardig.

Op dinsdag zijn de spullen gepakt, de taxi brengt ons naar het vliegveld, de vlucht naar Johannesburg verloopt voorspoedig….. en dan stop, we zitten vast. Doordat we onze safari, die in Livingston begon, zelf geregeld hebben, zijn we niet in Windhoek verschenen op het tijdstip dat op het ticket aangegeven staat en dat betekent dat de rest van het ticket “ ingetrokken” wordt. Die kleine lettertjes hadden we niet gelezen, dus we zijn onaangenaam verrast als onze namen niet op de passagierslijst staan voor de vlucht met BA naar Londen. We nemen contact op met het world ticket centre….stress, de eerstvolgende gelegenheid wordt 22 maart om 20.15 uur als tenminste….bla,bla. Aangeslagen gaan we op zoek naar een hotelkamer in Johannesburg, een stad waarvan we alleen maar weten dat die niet veilig is. Navraag levert twee keer de naam Sandton op als een veilige voorstad, dus we boeken daar een kamer. Op het moment dat de taxi een slagboom passeert om de voorstad binnen te rijden en we alleen maar met prikkeldraad afgezette hoge muren voorzien van electrische poorten zien, die om huizen heen staan, realiseren we ons dat ons “ veilig” wel een heel andere gevoelswaarde heeft dan dit veilig. Als je Sandton in wiki opzoekt, staat er “ there is no problem, that you can’t solve with an electric fence and a pedicure”. Dat dekt de lading aardig. Er wonen met name blanke mensen, de zwarte mensen werken hier. Er is geen stoep in Sandton, want buiten de poort zit je in een auto, zelfs voor de paar km naar het grootste luxe winkelcentrum van ZA en omgeving. Je vraagt je af hoe groot de angst is als je vrijwillig in een gevangenis gaat zitten.

We willen natuurlijk ook een beetje van Jo-burg zien. De eenvoudigste manier is om een taxi te huren, dus op donderdag, dag van de rechten van de mens, pikt Thewi, een lokale taxichauffeur ons op. Hij laat ons de stad vanaf de 50 ste verdieping zien….vuil, lelijk. Vervolgens via de Nelson Mandela brug naar een andere veilige wijk van Jo-burg….Soweto, de plaats waar de strijd tegen de apartheid begon. Soweto is een zeer grote wijk. Hier geen huizen met prikkeldraad maar vriendelijke mensen die spelletjes doen op pleintjes. In Soweto is de saamhorigheid groot en de criminaliteit laag. Na een bezoek aan het huis van Nelson Mandela en het apartheidsmuseum weer naar “ achter de muur”. Met Dhewi voeren we hele gesprekken over de huidige situatie in ZA, de tegenstelling tussen de verschillende stammen, de toename van het aantal werkzoekende illegale buitenlanders en het effect daarvan op de arbeidsmarkt. Hijzelf is een migrant die alleen werkt in Jo-burg maar eigenlijk woont in het veel armere Kwazulu-Natal. Het maakt indruk…. Het maakt het “ we willen naar huis” alleen maar groter. Dus na plaatsing van ons laatste verslag, lunchen op het Nelson Mandela square in het grootse winkelcentrum en dan naar het vliegveld……. overmorgen hebben we misschien heimwee naar de warmte…. Maar voor nu “ laat de kou maar komen” !!!!!