Churches on Chiloe

Churches on Chiloe (veel kerken kijken op Chiloe)

We hebben Argentinie (even) verlaten en zijn inmiddels een week in Chili.

Beide landen zijn duidelijk in ontwikkeling, elk op hun eigen manier. Was de slogan in Argentinie: hier groeit de natie, in Chili luidt de kreet : werken die Chilenen verenigt. Dus werkt men aan de weg.  Voor ons prettig, er is meer en beter asfalt dan in buurland Argentinie.

Een groot deel van het land naast de weg is verdeeld in percelen en wordt te koop aangeboden. Prijsindicatie: 2000 euro voor 5000 m2. Moet nog wel worden ontwikkeld, alleen het uitzicht is geweldig.

In dit gedeelte  van Chili zijn vrijwel alle huizen van hout en worden verwarmd door een houtkachel. Er is dus veel hout nodig, wat resulteert in grote plantages van eucalyptus (groeit lekker snel, helaas niet inheems).

Bouwvoorschriften zijn er niet, ieder kan bouwen wat hij wil. Ook in Vinexwijken in de stad geen rijtjeshuizen, alles vrijstaand. Aan onderhoud van huis en perceel wordt weinig aandacht geschonken. Resultaat: vaak een rommelig zootje. Scharrelend vee, in soorten en maten, als medeweggebruiker maakt het plaatje compleet.

We kunnen goed merken dat we aan de andere kant van de bergen zijn aanbeland, het weer in Chili is duidelijk onbestendiger en natter. Het jaargetijde, het is hier lente, kleurt het landschap. Geel en oranje voeren de boventoon. Het gele struikgewas noemt men Pino en doet sterk aan brem denken.

Met de in Osorno gehuurde auto zijn we direct doorgereden naar Puerto Varas, nadat we in Frutillar ( een Duitse enclave in jaren-60 stijl) het bij Kaffee und Kuchen hebben gelaten.

Na nog even, in het bijna donker, mee te hebben gereden vooraan in de verkiezingsstoet van ???? (zondag zijn er verkiezingen voor burgemeester en gemeenteraad), is het niet makkelijk om, nu echt in het donker, een hotel te vinden. Het wordt de bruidssuite van een, eveneens gedateerd hotel. Het uitzicht aan de buitenkant is in dertig jaar niet veranderd, gelukkig het bed wel. Queen-size!!. Een panoramaraam belooft een schitterende blik op de plaatselijke vulkanen, helaas besluit Moeder Natuur anders. De volgende ochtend: regen en laaghangende bewolking.

We verkassen naar Casa Azul, een leuk hostal, maken een wandeling langs de geschiedenis van Puerto Varas. Dan blijkt de auto een lekke band te hebben, werk aan de winkel. Na verwisselen, een plaatselijke gomeria opgezocht, waar senor Tito met water, lijm en plakkertje wonderen verricht en het thuiskomertje vervangt door de gerepareerde band. En dat voor 5 euro.

Op zaterdag beter weer, toch nog vulkanen gezien.

Via Puerto Montt, waar we passage boeken op de Navimag boot van komende vrijdag, steken we met de ferry over naar Chiloe, bekend van de mythologie, de vele houten kerken (werelderfgoed) en natuurlijk de palafito’s, huisjes op palen aan de waterlijn.

In Castro, de hoofdstad, huren we voor het weekend onze eigen paalwoning. Romantisch, dat dachten we. Mooi uitzicht, volle maan, wassend water, een houtkachel. 

Jammer genoeg niet altijd betrouwbaar brandend. En dan is het boven water wonen toch wel fris.. Na twee dagen houden we het voor gezien en verkassen we naar een warm hostal.

Al toerend rijgen we kerken, uitzichten en het ruige landschap aaneen. Exotische namen. Een greep: Anchao (an-sja-oo), Quemchi (kwem-tsjie), Dalcahue (dal-ka-wee), Curaco de Velez.

Op een, helaas, regenachtige dag bezoeken we het Nationaal Park. Ongerepte natuur, pal naast de Grote Oceaan. Met vogels, die we wel horen maar die zich door het regenachtige weer niet laten zien.

Vandaag hebben we ons bij Ancud op zee gewaagd, pinguins gespot.

Uiteindelijk ook, op het plein van de stad, de mythologische figuren gevonden.

Terug in Puerto Montt worden we vriendelijk ontvangen door de eigenaresse van het B&B. Ze heeft koffie en koek klaar staan, helpt met het wassen van de auto die door alle modder van kleur is verschoten.

Het is al laat, nu eerst slapen. Morgen schepen we in, zuidwaarts naar Puerto Natales.